Moog Subharmonicon

از سال 1953 تا 1971 میلادی: R. A. Moog، ترمینز و سینت سایزر Moog

رابرت موگ در سن 19 سالگی به همراه پدرش در سال 1953 شرکت R. A. Moog را تاسیس کرد. در سال 1963، آقای موگ پس از اینکه Deutsch ترمینی را به دنبال طراحی Moog ساخت، آهنگسازی تجربی Herbert Deutsch، را در یک کنفرانس آموزش موسیقی در روچستر، نیویورک ملاقات کرد. با کمک و پیشنهادات دویچ و سایر نوازندگان، موگ یکی که از مهمترین تجهیزات استودیویی یعنی سینتی سایزر Moog را ساخت که اولین سینت سایزر کنترل شده همراه با ولتاژ و با استفاده از کیبورد بود. در سال 1967 شرکت موگ به شرکتی بزرگ تبدیل شد و به فروش کیت‌های ترمین ادامه داد، اما فروش آن عمدتا بر فروش سیستم‌های سینتی سایزر ماژولار موگ متمرکز بود. اگرچه صدای تولید شده توسط سینتی سایزر Moog با کمک موفقیت آلبوم Switched-On Bach به سرعت تبدیل به یک سمبل شده بود، اما بازار این اینسترومنت به دلیل اندازه، غیرعملی بودن و قیمت آن محدود بود. این شرکت دچار بدهی زیادی شد و تنها یک سال از فعالیتش برایش سودآور بوده است.

از سال 1971 تا 1977 میلادی: Moog Musonics، Moog Music Ins.، تغییرات مدیریتی و فشار مالی

در نوامبر 1971، شرکت رقیب muSonics شرکت R. A. Moog را به ویلیامزویل، نیویورک منتقل کرد. یک کارخانه قدیمی در انتهای شمالی خیابان آکادمی خریداری شد. این شرکت به Moog Musonics تغییر نام داد و سپس با اسم Moog Music مطرح شد. در سال 1972 دیوید کوورینگ به عنوان معاون بازاریابی به شرکت محلق شد و شبکه‌ای از فروشگاه‌های خرید فروش را در سراسر ایالات متحده و سپس در سایر کشورها ایجاد کرد. با توجه به موفقیت‌های زیادی که شرکت بخاطر معرفی Minimoog بدست آورده بوده رقابت با ARP Instruments، Oberheim Electronics و Electronic Music Studios شرکت موگ را درگیر بدهی های زیادی کرد تا جایی که شرکت موگ در سال 1973 به صنایع نورلین فروخته شد. در این مرحله، شرکت‌های رقیب مانند ARP Instruments سینتی سایزرهای مونوفونیک و پلی فونیک تولید می‌کردند که به سرعت از نظر محبوبیت از موگ پیشی گرفتند. تا سال 1975، ARP 40 در صدی از سهم بازار سینتی سایزر را در اختیار داشت. در سال 1977، رابرت موگ قرارداد خود را با نورلین منقضی کرد و شرکت Big Briar را تاسیس کرد.

از سال 1978 تا 1987 میلادی: ساخت قرارداد، سنتز دیجیتال و ورشکستگی

تا سال 1978، شرکت Moog Music بعد از موفقیت MiniMoog تعدادی محصول از قبیل Multimoog، Micromoog، Vocoder و Polymoog و یک سری از پدال‌های باس Taurus را منتشر کرد. با وجود هنرمندان متعددی که از این محصولات استفاده کردند، هیچ کدام از این سینت سایزرها هرگز به موفقیت مشابهی دست پیدا نکردند. مشکلات این شرکت با رقابت تولیدکنندگان ژاپنی مانند رولند، کورگ و یاماها که در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980 سینت سایزرهای آنالوگ با توانایی مشابه اما با قیمت پایین‌تر تولید می‌کردند، بیشتر شد. در سال 1981 سینتز دیجیتال در حال تبدیل شدن به یک جایگزین مناسب برای سینتی سایزرهای آنالوگ بود. در سال 1983، معرفی رابط MIDI به رقیب یاماها اجازه داد تا اولین سینتی سایزر دیجیتال موفق تجاری جهان، DX7 را منتشر کند. Moog Music تلاش کرد به تولید سینتی سایزرهای دیجیتال بپردازد، اما در سال 1987 اعلام ورشکستگی کرد.