انتخاب الگوی قطبی میکروفن
انتخاب الگوی قطبی میکروفن تاثر بسیاری بر کیفیت ضبط شما دارد و نباید تنها به شهرت یک الگوی قطبی مثل کاردیوئید توجه کرد. هر کدام از الگوهای قطبی نقاط قوت و ضعفی دارند که برای کاربردهای مختلف مناسب است. به جای انتخاب سریع و بدون بررسی، زمانی را برای درک ویژگی‌های هر الگو صرف کنید. این آگاهی کمک می کند تا میکروفنی را انتخاب کنید که متناسب با شرایط ضبط و نیازهای خاص شما باشد.
دو الگوی قطبی اصلی
در دنیای ضبط صدا، دو الگوی قطبی اصلی وجود دارند که پایه و اساس تمام الگوهای دیگر محسوب می شوند: figure‑of‑eight و omnidirectional این دو الگوی قطبی بر اساس واکنش میکروفن به فشار هواشکل گرفته‌اند. نحوه طراحی کپسول و قرار گیری دیافراگم تعیین می کند که میکروفن چگونه به صدا پاسخ دهد.
در میکروفن‌های pressure gradient (فشار گرادیانت)، هر دو طرف دیافراگم در معرض هوا هستند. این طراحی باعث می شود که الگوی قطبی آن به شکل 8 باشد، چرا که این میکروفن به صداهایی که از جلو و پشت می آیند به طور مساوی حساس است اما به صداهای کناری واکنشی نشان نمی دهد. دلیل این امر ساده است: صداهای کناری فشار هوا را در دوطرف دیافراگم یکسان می کنند و مانع از حرکت آن می شوند. این ویژگی باعث می شود که الگوی قطبی figure‑of‑eight برای ضبط‌های خاص، مانند صدابرداری استریو یا ضبط منابع صدا در محیط‌های کنترل شده، ایده آل باشد.
اگر دیافراگم میکروفن را در دهانه یک محفظه بسته قرار دهید، میکروفن به صورت همه جهته یا omni عمل می کند. در این نوع میکروفن، دیافراگم اختلاف فشار هوا بین سطح بیرونی و داخل محفظه را حس می کند. چون فشار هوا از تمام جهات (جلو، عقب و طرفین) به طور یکنواخت به دیافراگم وارد می شود، الگوی آن شبیه یک دایره یا درواقع یک کره است، که کپسول در مرکز آن قرار گرفته است.
میکروفن‌های Omnis و fig-8 به دلیل طراحی خاص خود، تعادل فرکانسی خوب حتی زمانی که منبع صدا از محور اصلی خارج می شود، حفظ می کنند. در میکروفن‌های Fig-8، هر چند حساسیت به صداهایی که از طرفین به کپسول می رسند کاهش می یابد، این کاهش در تمامی فرکانس‌ها به صورت یکنواخت اتفاق می افتد، بنابراین تعادل کلی صدا ثابت باقی می ماند. اگر به ضبطی نیاز دارید که فرکانس‌های مختلف صدا به طور متعادل و طبیعی دریافت شوند، انتخاب الگوی قطبی میکروفن Omnis و fig-8 تصمیم درستی است.
نکته قابل توجه این است که میکروفن‌های fig-8، به نویزهای ناشی از دست زدن و باد حساسیت بیشتری دارند و اثر مجاورت قوی دارند، به این معنی که هر چی به منبع صدا نزدیک تر شوند، حساسیت به فرکانس‌های پایین بیشتر از فرکانس‌های بالا افزایش می یابد و در نتیجه، صدا بیشتر به سمت تن‌های بم متمایل می شود. اما میکروفن‌های همه جهته اثر مجاورت ندارند و به نویز کمتر حساس هستند.
“میکروفن‌های fig-8 در پاسخ به صداهایی که خارج از محور اصلی می آیند، تعادل یکنواختی را حفظ می کنند، حتی زمانی که منبع صدا به سمت 90 درجه حرکت می کند (نقطه‌ای که حساسیت تقریبا صفر است)، کاهش سطح صدا به طور یکسان در تمامی فرکانس‌ها اتفاق می افتد.”
One Direction
همانطور که ذکر شد، الگوهای قطبی جهت دار (مانند cardioid, wide cardioid و hypercardioid) ترکیبی از omni و fig-8 هستند. به عبارت دیگر، اگر کپسول‌های omni و fig-8 را به طور نزدیک به هم قرار دهید و سطح سیگنال هر کدام را برابر نگه دارید، الگوی ترکیبی آنها به طور مشابه به یک میکروفن کاردیوئید عمل خواهد کرد. این اتفاق به این دلیل است که سیگنال میکروفن fig-8 در قسمت جلو مشابه با سیگنال omni است و در نتیجه در قسمت جلو هم دیگر را تقویت می کنند، اما در قسمت عقب، چون قطبیت میکروفن fig-8 مخالف قطبیت سیگنال omni است، این دو سیگنال در قسمت عقب با هم تداخل می کنند و با عث ایجاد الگوی قطبی کاردیوئید می شوند.
نتیجه ترکیب کپسول‌های omni و figure-8، الگوی معروف به شکل قلب را در جلوی کپسول ایجاد می کند که به آن کاردیوئید می گویند. در این الگو، قسمت پشت میکروفن به نقطه‌ای با حساسیت صفر (NULL) تبدیل می شود. انتخاب الکوی قطبی میکروفن به شما این امکان را می دهد که با تغییر تعادل بین میکروفن‌ها، شکل و حتی عرض الگوی قطبی صدا را تنظیم کنید. زمانی که سهم میکروفن fig-8 را افزایش دهید تا دریافت صدا از جلو باریک تر شود، یک لوب در قسمت پشت میکروفن ظاهر می شود. به همین دلیل میکروفن‌های هایپرکاردیود، معمولا کمترین حساسیت را در زاویه 30 تا 45 درجه از محور پشت خود دارند، نه دقیقا در پشت کپسول.
برخی از دستگاه‌های کاردیوئید قدیمی دقیقا به این روش ساخته شده بودند، به طوری که دو کپسول نزدیک به هم در یک میکروفن نصب می شدند. با این حال، اکثر میکروفن‌های کاردیوئید ثابت امروزی، یک کپسول omni دارند و از یک ترفند آکوستیکی هوشمند به نام هزار توی آکوستیکی برای تغییر الگوی پیکاپ استفاده می کنند.
هزار توی آکوستیکی شامل سوراخ‌های کوچکی در قسمت پشتی کپسول است که در غیر این صورت میکروفن به الگوی همه جهته تبدیل می شود. صداهایی که از پشت به کپسول می رسند، از این سوراخ‌ها عبور کرده و وارد یک محفظه می شوند، که شبیه به یک هزارتو عمل می کند. این طراحی باعث می شود تا زمان رسیدن صداها به سطح جلویی کپسول جبران شود. بنابراین، کپسول همزمان از دو روش فشار (مثل میکروفن همه جهته) و گرادیان فشار (مثل میکروفن fig‑8) استفاده می کند. به این معنی که عملکرد آن هم شبیه به میکروفن همه جهته و بخشی دیگر شبیه به میکروفن fig‑8 است. طراحی‌های مختلف هزارتو، عرض و شکل الگوی جهت دار را تعیین می کنند.
یکی از محدودیت‌های روش هزارتویی این است که میکروفن‌های جهت دار در تمامی فرکانس‌ها به یک اندازه جهت دار نیستند. معمولا می توان یک میکروفن را در فرکانس‌های متوسط و بالا به راحتی جهت دار ساخت، اما با کاهش فرکانس، الگوی آن به طور پیوسته گسترده می شود. این بدان معنی است که اگر میکروفن دارای پاسخ فرکانسی صاف در محور اصلی باشد، پاسخ خارج از محور تمایل به تقویت فرکانس‌های پایین خواهد داشت. برخی از تولیدکنندگان پیشرو موفق شده‌اند تا حد ممکن پاسخ خارج از محور را یکنواخت نگه دارند. اما در اکثر موارد، اگر صدایی را در محور اصلی ضبط کنید و سپس همان فرآیند را با هدایت کناره میکروفن به سمت منبع صدا تکرار کنید، و سپس نتایج را مقایسه کنید، ضبط خارج از محور، صدای بد خواهد داشت.
کپسول‌های جهت دار همچنین ترکیبی از سایر ویژگی‌های میکروفن‌های fig-8 و omni را نشان می دهند: هر چه الگو باریک تر باشد، شباهت‌های بیشتری به میکروفن‌های Fig-8 از نظر کنترل صدا دارد. با استثنائات بسیار کمی، این میکروفن‌ها تقویت باس اثر مجاورت را نیز دارند، اگر چه به اندازه Fig-8 چشمگیر نیست. البته، هیچ اثر مجاورتی برای صداهایی که در 90 درجه خارج از محور می رسند، جایی که مولفه فرضی Fig-8 خود را دارد، وجود ندارد.
انتخاب الگوی قطبی مناسب
ما الگوها و ویژگی‌های اصلی را معرفی کرده‌ایم، اما اینکه کدام الگو برای شرایط خاص شما مناسب تر است و چگونه می توانید از انتخاب خود بهترین نتیجه را بگیرید، نکته‌ای کلیدی است.
میکروفن با الگوی قطبی کاردیوئید یک انتخاب رایج و مطمئن است. با قرار دادن بخش غیر حساس پشت میکروفن در مقابل منابع ناخواسته صدا، می توانید نویزهای مزاحم را کاهش دهید. مثلا، در یک استودیوی خانگی، از این ویژگی می توان برای کم کردن نویز ناشی از فن کامپیوتر استفاده کرد. اما باید توجه داشته باشید که صدای اتاق شامل انعکاس‌هایی است که از همه زوایا به میکروفن می رسد و میکروفن‌های کاردیوئید هم بسیار حساس هستند و هم صدای تاریک تر در طرفین دارند. بنابراین، اگر اتاق از نظر آکوستیک خوب نباشد، ممکن است همچنان صدای باکسی زیادی از اتاق دریافت کنید. یک راه حل عملی این است که با استفاده از پتو و لحاف‌های تا شده به شکل V بر روی یک قاب آویزان شده، یا با استفاده از یک صفحه فیلتر تجاری مانند Reflexion Filter برند sE Electronics اطراف و پشت میکروفن را پوشش دهید. انتخاب الگوی قطبی میکروفن مناسب می تواند ضبط‌های شما را حرفه‌ای‌تر کند.
هنگام نصب چنین فیلترهایی، همیشه به خاطر داشته باشید که الگوی قطبی به صورت سه بعدی وجود دارد. به عبارت دیگر، پاسخ خارج از محور نه تنها به هر دو طرف، بلکه در بالا و پایین میکروفن نیز گسترش می یابد، بنابراین هر گونه انعکاس از کف و سقف را می گیرد و ممکن است لازم باشد صفحه‌هایی را در بالا و پایین میکروفن نیز قرار دهید. توجه داشته باشید که نمایشگرها فقط روی فرکانس‌های متوسط و بالا تاثیر مفیدی خواهند داشت.
قرار دادن میکروفن نزدیک به منبع صوتی
با هر میکروفنی که کار می کنید، صرف نظر از الگوی قطبی آن، نزدیک تر کردن میکروفن به منبع صدا باعث می شود نسبت صدای اصلی به نویزهای محیطی و انعکاس‌ها بهبود یابد. اما در میکروفن‌های جهت دار، این نزدیکی چالشی به نام اثر مجاورت ایجاد می کند، که فرکانس‌های پایین را بیش از حد تقویت می کند. اگر این تقویت اضافی در فرکانس‌های پایین غیر قابل قبول باشد، می توانید از فیلتر برش پایین (Low-cut filter) یا تنظیم EQ برش پایین استفاده کنید تا اثر مجاورت را کاهش دهید.
در بسیاری از میکروفن‌های کاردیوئید، به ویژه آنهایی که برای ضبط صدای خواننده طراحی شده‌اند، پاسخ فرکانسی پایین به طور عمدی کاهش یافته است تا اثر مجاورت جبران شود. این ویژگی در میکروفن‌های اجرای زنده که معمولا خیلی نزدیک به دهان قرار می گیرند بیشتر به چشم می خورد. با این حال اگر از چنین میکروفن‌هایی در فاصله دورتری استفاده شود، ممکن است صدا کم ضعیف تر به نظر برسد و نیاز به تقویت فرکانس پایین با EQ داشته باشد. اگر دنبال یک میکروفن خوب برای اجراهای زنده هستید پیشنهاد می کنم مقاله “تکنیک‌های انتخاب میکروفن حرفه‌ای برای آوازهای زنده” را مطالعه نمایید.
تقویت اثر مجاورت تنها چیزی نیست که هنگام استفاده از میکروفن از نزدیک باید به آن توجه کنید. نکته مهم این است که هر چه میکروفن به منبع نزدیک تر شود، تمرکز آن روی یک بخش خاص از ساز بیشتر می شود و ممکن است بخش‌های دیگر کمتر دریافت شوند.
هنگام استفاده از میکروفن‌های جهت دار در ضبط استریو یا آرایه‌های چندین میکروفن مانند ضبط کیت درام تغییر رنگ صدا در خارج از محور میکروفن یکی از عواملی است که باید در نظر بگیرید. در آرایه‌ای X-Y، با میکروفن‌های کاردیوئید، هر میکروفن به لبه‌های منبع صدا متمایل است، که باعث می شود لبه‌های منبع با دقت بیشتری نسبت به مرکز ضبط می شوند. در مورد یک کیت درام، استفاده از الگوهای فشرده تر می تواند به کاهش نفوذ صدا (Spill) در میکروفن‌های نزدیک کمک کند، اما نقطه ضعف این است که صدای نفوذی که ضبط می شود ممکن است به خوبی با صدای مشابه در سایر میکروفن‌ها ترکیب نشود. در موقعیت‌های دیگر، می توان از صدای تیره تر خارج از محور به نفع خود استفاده کرد. مثلا اگر هنگام ضبط صدای یک کابین گیتار با یک میکروفن کاردیوئید سیگنال ضبط شده بیش از حد روشن به نظر برسد، می توانید میکروفن را کمی زاویه دهید تا صدا کمی تیره تر شود.
Off Sides
اغلب تصور می شود که میکروفن‌های fig-8 فقط برای آرایه‌های استریو خاص مانند Mid-Sides مفید هستند، که در آن با میکروفن دیگری ( که ممکن است رو به جلو، omni یا fig-8 باشد) ترکیب می شوند. اما استفاده از میکروفن fig-8 در کارهای معمولی تر استودیویی نیز می تواند کاربردی باشد. اگر چه نیاز به میکروفنی که بتواند صدا را از جلو و عقب به طور مساوی دریافت کند، معمولا رایج نیست ( البته برای ضبط دو ساز مشابه که رو به روی یکدیگر قرار دارند می تواند بسیار کاربردی باشد)، در بسیاری از موارد می توانید از میکروفنی بهره مند شوید که به طور کامل نسبت به صداهایی که از طرفین می آیند، غیر حساس است.
قبلا اشاره شد که میکروفن‌های Fig-8 دارای پاسخ یکنواختی در خارج از محور هستند، حتی اگر سطح کلی صدا با حرکت به سمت نقطه صفر در زاویه 90 درجه کاهش یابد. به همین دلیل، به جای اینکه محور اصلی میکروفن را دقیقا به سمت صدای مورد نظر هدایت کنید، می توانید بخش خنثی میکروفن را به سمت صدایی که نمی خواهید ضبط شود نشانه بگیرید.
یکی از کاربردهای مفید میکروفن‌های Fig-8 توانایی آنها در کاهش صداهای خارج از محور است، که در ضبط همزمان خواننده و گیتار آکوستیک بسیار کاربرد دارد. در چنین شرایطی، استفاده از میکروفن‌های کاردیوئید ممکن است باعث شود که صدای گیتار بیش از حد وارد میکروفن خواننده شود و بالعکس، صدای خواننده در میکروفن گیتار ضبط شود. با قرار دادن دو میکروفن Fig-8 به گونه‌ای که محور خنثی میکروفن خواننده به سمت گیتار و محور خنثی میکروفن گیتار به سمت دهان خواننده باشد، می توان میزان نفوذ صداهای اضافی را به شکل موثری کاهش داد. البته به طور کامل حذف نخواهد شد، زیرا منابع صدا گسترده تر از نقاط باریک هستند و انعکاس‌ها از کف، سقف و دیوارها به بخش‌های حساس تر میکروفن‌ها می رسند. اما در عمل این تکنیک بسیار کاربردی است و می تواند در مواقعی که روش‌های دیگر نتیجه نمی دهند، نتایج خوبی ارائه دهد.
نیازی نیست تکنیک حذف صداهای جانبی با میکروفن‌های fig‑8 را فقط به نوازندگان گیتار محدود کنید. در واقع، می توانید از این ویژگی برای حذف هر صدایی که نمی خواهید ضبط شود، استفاده کنید. به عنوان مثال، در یک استودیوی خانگی، این می تواند جایگزین مفیدی برای میکروفن‌های کاردیوئید باشد تا میزان نویز فن کامپیوتر را کاهش دهد. انتخاب الگوی قطبی میکروفن مناسب، برای این نوع ضبط به شما کمک می کند تا کیفیت صدا را به حداکثر برسانید و صداهای ناخواسته را به حداقل کاهش دهید.
اگر حساسیت پیکاپ عقب fig-8 مشکل ساز شد، معمولا می توان با استفاده از یک صفحه آکوستیک این مشکل را حل کرد. می توانید این صفحه‌ها را با پتو یا لحاف به صورت موقت درست کنید، از فیلترهای تجاری مثل Reflexion Filter یا دستگاه مشابه استفاده کنید، یا یک میکروفن fig-8 را به سمت یک تله باس در گوشه اتاق قرار دهید ، البته اگر چنین وسیله‌ای در اختیار دارید. به یاد داشته باشید که مانند میکروفن‌های omni، صداهای اضافی ضبط شده طبیعی به نظر خواهند رسید.
باید در نظر داشته باشید که الگوی پیکاپ باریک تر همیشه برای هر منبع صوتی مناسب نیست. به عنوان مثال، اگر در حال ضبط پادکست هستید و عادت دارید در حین صحبت حرکت کنید، ممکن است متوجه شوید که سطح صدای شما به دلیل خروج از محور میکروفن تغییر می کند. در این حالت، باید از میکروفن فاصله بیشتری بگیرید و صدای بیشتر اتاق را بپذیرید یا میکروفنی با الگوی قطبی متفاوت انتخاب کنید. همچنین باید به تاثیر مجاورت میکروفن‌های fig-8 توجه داشته باشید. به عنوان مثال، برخی صدای یک میکروفن ریبون را وقتی نزدیک به آمپلی فایر گیتار قرار می گیرد دوست دارند، اما اغلب مجبوراند یک کاهش شدید در فرکانس‌های پایین یا افزایش در فرکانس‌های بالا اعمال کنند تا افزایش قابل توجه بیس را جبران کنند.
الگوی قطبی Omni
الگوی قطبی omni (همه جهته) معمولا در ضبط‌های خانگی کمتر مورد استفاده قرار می گیرد، شاید به این دلیل که مردم تصور می کنند که یک میکروفن omni صدای بیشتری از اطراف را ضبط می کند، اما پیشنهاد می کنم که این نوع میکروفن را نادیده نگیرید: از آنجایی که میکروفن‌های omni می توانند صداها را از هر زاویه‌ای بدون تغییر در تعادل صدا دریافت کنند و اثر مجاورتی ندارند، اغلب می توان آنها را نزدیک به منبع صدا قرار داد، بدون اینکه تعادل تونال ساز به خطر بیفتد.
مانند سایر میکروفن‌ها، همچنان می توانید از ابزارهایی برای کاهش صدای محیط استفاده کنید، در صورت نیاز: آویزان کردن یک لحاف تا شده یا قرار دادن یک بالش پشت میکروفن omni اغلب می تواند به ایجاد تعادل بین صدای منبع و صدای محیط کمک کند. با این حال هر صدای محیطی که یک میکروفن omni واقعی ضبط می کند، حداقل از نظر تونال دقیق خواهد بود. به همین دلیل، معمولا می توان میکروفن omni را 30 تا 40 درصد نزدیک تر از یک میکروفن کاردیوئید به منبع صوتی قرار داد، بدون اینکه کیفیت صدا کاهش یابد، نتیجه نهایی مشابه همان میزان صدای محیط خواهد بود، اما با کیفیت بالاتر.
صدای محیطی
اغلب آنقدر نگران حذف صدای محیط هستیم که ویژگی یکپارچه صدای محیطی که به خوبی ضبط شده را نادیده می گیریم. بسیاری از آلبوم‌های کلاسیک صدای خاص خود را مدیون این واقعیت هستند که نسبت به استانداردهای امروزی، صدای محیط بسیار بیشتری در آنها وجود دارد. کلید تبدیل کردن صدای محیط به یک مزیت به جای یک مشکل، درک اساسی از نحوه رفتار الگوهای میکروفن هنگام دریافت صدای خارج از محور است. بله، میکروفن کاردیوئید به دلایل زیادی یکی از ابزارهای اصلی ضبط مدرن است، اما باید بدانید که آنها خارج از محور چه چیزی را ضبط می کنند و با آن صدا چه می کنند. اگر فقط از روی عادت به سراغ میکروفن کاردیوئید می روید، امیدوارم این نکات شما را به استفاده از میکروفن‌های omnis و fig-8 تشویق کند و به فکر موقعیت‌هایی باشید که این میکروفن‌ها می توانند نتایج بهتری ارائه دهند و از انتخاب الگوی قطبی میکروفن خود رضایت کامل را داشته باشید.
میکروفن‌های Boundary
میکروفن‌های Boundary، که گاهی اوقات به عنوان میکروفن pressure zone یا PZM شناخته می شود (مثل Audio-Technica PRO44)، یک حالت خاص از میکروفن هستند. در این روش، یک میکروفن با کپسول omni را به صورت هم سطح با سطح دیوار نصب می کنند تا فقط بتواند صدا را از نیم کره دریافت کند. توجه داشته باشید که پاسخ فرکانسی پایین نیز تحت تاثیر نزدیکی به مرز قرار می گیرد (در یک مرز ثابت مانند دیوار، افزایش 6 دسیبل در بیس وجود دارد.) بنابراین، اگر چه می توانید هر میکروفن omni در این موقعیت قرار دهید، اما میکروفن‌های اختصاصی PZM به طور خاص طراحی شده‌اند تا هنگام قرارگیری روی یک سطح بزرگ و صاف پاسخ فرکانسی یکنواختی ارائه دهند.
میکروفن‌های PZM می توانند برای ضبط صدای طبیعی در شرایطی که انعکاس‌های مرزی ممکن است مشکل ساز شوند، بسیار مفید باشند. یک مثال عملی، هنگام استفاده از یک جفت میکروفن PZM، که روی سقف بالای یک درام کیت نصب شده‌اند: این میکروفن‌ها ممکن است صدای تمیزتری از بالای درام‌ها نسبت به دو میکروفن روی پایه‌ها ارائه دهند، به خصوص اگر اتاق دارای سقف کوتاه باشد، زیرا بازتاب‌های سقف دریافت نمی شوند. به همین ترتیب، دو میکروفن PZM که زیر درب پیانوی بزرگ نصب شده‌اند تحت تاثیر بازتاب آن درب قرار نمی گیرند و صدای تمیز تری ارائه می دهند.
میکروفن لوله‌ای (شاتگان)
یکی از انواع میکروفن‌هایی که معمولا در استودیوهای موسیقی مشاهده نمی کنید، یک نوع میکروفن شاتگان است که به دلیل ساختار بلند و باریک، به این اسم شناخته می شود. از آنها در تئاتر و صدابرداری فیلم استفاده می شوند و نسخه‌های کوچکتر آنها اغلب در بالای دوربین‌های فیلمبرداری قرار می گیرند. ویژگی منحصربه فرد این میکروفن‌ها در جهت پذیری بسیار بالای آنها است، یعنی حداکثر دریافت صدا از سمتی است که دوربین یا میکروفن به آن نشانه رفته باشد.
در قلب این میکروفن، یک کپسول نسبتا معمولی کاردیوئید یا سوپرکاردیوئید قرار دارد، اما این کپسول به انتهای یک لوله بلند متصل شده که در کناره‌های آن شیارهایی طراحی شده است. صدایی که از محور اصلی (On-Axis) وارد می شود، مستقیما از مرکز لوله عبور کرده و به کپسول می رسد. اما صدای خارج از محور (Off-Axis) از طریق شیارهای جانبی به دیافراگم می رسد. این صدای ناخواسته از چندین شیار به طور همزمان وارد لوله می شود، و به دلیل تفاوت هر شیار تا کپسول، با تاخیر فازی متفاوت به دیافراگم می رسد.
ایده این است که صدای ورودی از طریق شیارها تا حدی به طور خودکار خنثی شود، اما میزان لغو این خنثی سازی به عواملی مانند فرکانس، زاویه ورود صدا نسبت به محور میکروفن، طول لوله و فاصله بین شکاف‌ها بستگی دارد. فرکانس‌های پایین که طول موج‌های بسیار بلند دارند، از ساختار یک لوله با اندازه معمولی بهره‌ای نمی برند: برای تاثیر گذاری روی فرکانس‌های باس، به یک میکروفن شاتگان بسیار بزرگ نیاز دارید! اکثر میکروفن‌های شاتگان تجاری از نظر کنترل صدا، تاثیر چندانی در فرکانس 1.5 تا 2 کیلوهرتز ندارند. در این محدوده، الگوی قطبی میکروفن به تدریج گسترده تر می شود و در فرکانس‌های پایین، عملا شبیه یک کپسول هیپرکاردیوئید استاندارد عمل می کند.
شایان ذکر است که عملکرد میکروفن‌های شاتگان به انتخاب الگوی قطبی میکروفن و طراحی خاص آنها بستگی دارد. کاهش صدای خارج از محور در این میکروفن‌ها به فاصله شیارهای موجود در لوله وابسته است. بر خلاف میکروفن‌های معمولی با الگوی قطبی کاردیوئید که کاهش صدای خارج از محور را به صورت پیوسته و یکنواخت ارائه می دهند، در میکروفن‌های شاتگان با مجموعه‌ای از قله‌ها و فرورفتگی‌ها مواجه می شوید. اگر منبع صدای خارج از محور جا بجا شود، آن بالا و پایین‌ها نیز جابه جا می شوند و صدای فازی مزاحم ایجاد می کنند. این یکی از دلایلی است که از این میکروفن‌ها به ندرت در استودیوهای موسیقی استفاده می شود.
بنابراین، انتخاب الگوی قطبی مناسب برای دستیابی به بهترین نتیجه ضرو.ری است. اگر مبتدی هستید و همچنان نمی دانید چه میکروفنی برای شما مناسب هست، مقاله “چگونه اولین میکروفن خود را برای اجرای زنده یا استودیو بخریم؟ ” می تواند در تصمیم گیری بهتر، کمک کند.