تکنیک‌های ارتقای کیفیت وکال

زمانی که صدای خود را ضبط، ویرایش و تنظیم کردید، انجام یک سری کارهای دقیق و آماده سازی می تواند تاثیر زیادی در میکس نهایی داشته باشد.

اگر آهنگ شما یک وکال اصلی داشته باشد، تقریبا همیشه مهمترین عنصر در میکس خواهد بود: چرا که وکال پل ارتباطی میان نوازنده و شنونده است، و داستان آهنگ را روایت می کند. به همین دلیل زمان زیادی را صرف انتخاب میکروفن مناسب،‌ ضبط بهترین اجرا و حتی انجام تنظیمات جزئی کرده‌اید تا نتیجه‌ای ایده‌آل به دست آورید.

در واقع، فقط داشتن این عملکرد عالی در DAW شما به این معنی نیست که آماده میکس باشد. طبق تجربه، هنوز کارهای زیادی وجود دارد که می توانید روی صدای ضبط شده‌تان انجام دهید تا شانس رسیدن به نتیجه‌ای عالی را بیشتر کنید. بنابراین، در این مقاله شما را گام به گام با روشی که برای آماده سازی صدای خواننده قبل از میکس استفاده می شود، آشنا خواهم کرد.

حذف نویز: گام اول برای بهبود کیفیت صدای خواننده

پس از ویرایش و تنظیم برداشت‌های نهایی، صدای خواننده به یک ترک طولانی تبدیل می شود که از ابتدای آهنگ تا انتها ادامه دارد. اولین قدم بعدی، استفاده از ابزار حذف نویز برای پاکسازی صدا از هر گونه نویز ناخواسته است.

بهتر است که از همان ابتدا با حداقل میزان نویز ضبط کنید،‌ زیرا هر چه کیفیت ضبط بالاتر باشد، به اصلاحات کمتری نیاز خواهید داشت. با این حال همیشه مقداری نویز مانند همهمه پری آمپ یا صداهای محیطی وجود دارد، به ویژه در ضبط‌های خانگی نسبت به استودیوهای حرفه‌ای این موضوع بیشتر صدق می کند. رسیدگی زود هنگام به این مشکلات، وضوح و شفافیت وکال را افزایش می دهد و باعث می شود پردازش‌های میکس تاثیر بهتری داشته باشند.

ابزارهای متعددی برای حذف نویز وجود دارند، اما اگر به یک گزینه حرفه‌ای دسترسی ندارید، بررسی کنید که آیا DAW شما قابلیت کاهش نویز را ارائه می دهد. به عنوان مثال، نرم افزار Cockos Reaper شامل پلاگین ReaFIR است (که به عنوان یک افزونه رایگان VST برای سایر DAWها در بسته ReaPlugs موجود می باشد.) از طرف دیگر، می توانید از نرم افزارهای مستقل مانند ،Magix Sound Forge، Adobe Audition و Steinberg Wavelab که دارای الگوریتم‌های کاهش نویز داخلی هستند، استفاده کنید. بسته به نوع نویز، حتی برخی از نرم افزارهای ویرایش ویدئو مانند Final Cut the Pro نیز ابزارهای حذف نویز را ارائه می دهند. اما اگر به طور مداوم با حذف نویز سر و کار دارید،‌ سرمایه گذاری روی یک برنامه تخصصی مانند iZotope’s RX می تواند یک انتخاب ارزشمند باشد.

بیشتر این ابزارها با گرفتن یک نمونه نویز کار می کنند، یعنی باید بخشی از ضبط را که فقط شامل نویز است پیدا کنید، آن را به عنوان مرجع ذخیره کنید و سپس برنامه را تنظیم نمایید تا نویز را از صدای خواننده حذف کند. اما در این فرآیند باید دقت کنید – هم در انتخاب نمونه نویز و هم در میزان حذف آن – چون اگر بیش از حد پردازش شود، ممکن است به طبیعی بودن صدای اصلی آسیب بزند.

بنابراین، حتما نمونه‌ای که انتخاب می کنید فقط شامل نویز باشد و هیچ اثری از صدای خواننده یا صداهای دیگر در آن وجود نداشته باشد. چند صد میلی ثانیه از نویز کافی است، و اگر هنگام ضبط، لحظاتی از سکوت محیط را با میکروفن ثبت کنید و آن را در ویرایش حذف کنید، کار ساده‌ای خواهد بود.

دقت کنید که کاهش بیش از حد نویز می تواند به راحتی کیفیت صدا را خراب کند – کاهش 6 تا 10 دسی بل معمولا کافی است. اگر بیش از حد این کار را انجام دهید، ممکن است بخش‌هایی از صدای خواننده حذف شوند و افکت‌های مصنوعی ایجاد شوند، که نتیجه آن صدایی غیر طبیعی و بدتر از وجود نویز اصلی خواهد بود.

داشتن صدای شفاف

پس از کاهش نویز، بخش‌های بی صدای بین جملات خواننده را حذف کنید. این کار باعث می شود نویزهای اضافی مانند نشتی صدای هدفون، صداهای دهان و لرزش‌های ناخواسته میکروفن کاملا از بین بروند. از آنجا که هنگام اجرا، صدای خواننده به طور طبیعی نویز پس زمینه را پوشش می دهد، حذف این فضاهای خالی به شفاف تر شدن و حرفه‌ای تر شدن صدای نهایی کمک می کند.

یکی از روش‌های کارآمد برای حذف نویز، استفاده از گیت نویز است که صداهای زیر یک سطح خاص را کاهش یا حذف می کند. این فرآیند نیمه اتوماتیک زمان ویرایش را کاهش می دهد، اما برخی برنامه‌ها گزینه‌های پیشرفته تری برای انجام این کار به صورت آفلاین ارائه می دهند، مانند فرمان Strip Silence در Pro Tools (که اکنون در بیشتر DAWها معادل آن موجود است.) این ابزار به طور خودکار قسمت‌هایی از صدا را که زیر سطح مشخص شده قرار دارند شناسایی کرده و حذف می کند. برخی از این ابزارها امکان تنظیم سطح آستانه را فراهم می کنند،‌ به طوری که میزان کاهش حجم صدا را از یک افکت جزئی تا سکوت کامل تنظیم کنید. همچنین، برخی برنامه‌ها قابلیت کراس فید خودکار دارند که با ایجاد تغییرات تدریجی بین قسمت‌های پردازش شده و پردازش نشده،‌ باعث ایجاد انتقالی نرم و طبیعی در صدا می شود.

اگر چه این فرآیندها برای برخی منابع می توانند مفید باشند، اما بهترین و موثرترین روش برای وکال‌ها، متاسفانه زمان برترین و خسته کننده ترین روش است: انجام این ویرایش‌ها به صورت دستی می باشد. ابتدا فاصله بین جملات خواننده را برش دهید و سپس fade-ins و fade-out را اضافه کنید تا انتقال از وکال به سکوت به طور نرم و طبیعی انجام شود. همچنین، به فکر اضافه کردن یک فیلتر high‑pass با شیب تند (در صورت موجود بودن حدود 48 دسیبل در هر اکتاو) باشید تا فرکانس‌های پایین زیر صدای خواننده که شامل نویز و همهمه می شود، از بین برود.

در نت‌های طولانی با وکال‌های دوگانه، می توانید fade-outهای دو ترک وکال را همزمان هم راستا تنظیم کنید تا همزمان محو شوند. این تکنیک به یکپارچگی و طبیعی تر شدن وکال کمک می کند. همچنین اگر یک syllable/note بیش از حد کوتاه باشد، به جای تغییر طول آن، می توانید از ویژگی وارپ صوتی (warping) در DAW خود استفاده کنید. با این حال، باید مراقب باشید که صداهای ناخواسته ایجاد نشود، چرا که وارپینگ می تواند صداهای اضافی تولید کند اگر از حد معمول فراتر برود و همچنین می تواند موجب جابجایی انتقالات بین صداهای وکال شود که باید در زمان دقیق خود باقی بمانند تا صدای طبیعی و درست به گوش برسد.

اهمیت تنفس در وکال

تنفس‌های درون صدا بخشی از فرآیند طبیعی وکال هستند، بنابراین حذف کامل آن‌ها صدای وکال را غیر طبیعی می کند. برای مثال، یک نفس عمیق می تواند به شنونده این احساس را منتقل کند که بخش بعدی وکال قرار است احساسی قوی تر یا پر انرژی تر داشته باشد.

با این حال، در اکثر ژانرهای موسیقی محبوب، معمولا بر روی بخش‌های وکال در میکس افکت فشرده سازی اعمال می شود. اعمال هر گونه فشرده سازی، باعث می شود که نسبت به خود وکال، صداهای کم حجم تری مانند تنفس‌ها بیشتر شنیده شوند، که ممکن است حتی به حدی برسد که آزاردهنده شود. برای کاهش سطح تنفس‌ها، بهترین روش این است، ناحیه‌ای که تنفس در آن وجود دارد مشخص کرده و سطح آن را حدود 3 تا 7 دسی بل کاهش دهید. بسته به نرم افزار و پلاگین‌هایی که در دسترس دارید، می توان این کار را به عنوان یک فرآیند آفلاین، وارد کردن کلیپ به صورت جداگانه، با استفاده از اینولوپ کلیپ یا اتوماسیون سطح، پیش از وارد کردن انجام شود. این میزان کاهش، به اندازه کافی باعث می شود که تنفس‌ها همچنان ویژگی‌های خود را حفظ کنند، اما در مقایسه با وکال کمتر به گوش بیایند.

اگر زمان داشته باشید، روش دیگر این است که تمام بخش‌های مربوط به تنفس‌ها را برش داده و آن‌ها را به یک ترک جداگانه در DAW منتقل کنید. سپس می توانید با استفاده از فیدر و اتوماسیون آن ترک، سطح تنفس‌ها را با دقت تنظیم کنید. اما باید توجه کنید که برای اعمال همان پردازش وکال، هر دو ترک باید به یک باس مشترک منتقل شوند. به علاوه، از همین روش می توانید برای کاهش صدای “س” (essing) نیز استفاده نمایید.

روش‌های حذف plosives

Plosiveها معمولا به تنظیم نیاز دارند. ساده ترین روش برای مقابله با آن‌ها استفاده از فیلتر high‑pass با شیب تند است که فرکانس‌های پایین، جایی که پلاسیوها مانند “p‑pops” رخ می دهند را حذف می کند (به همین ترتیب، فیلتر high‑cut می تواند فرکانس‌های مربوط به باد “wind” را حذف کند.) اما روش دقیق تر این است که فیلتر low‑cut را فقط در نواحی که plosives وجود دارند اعمال کنید. برای این کار می توانید یا پلاسیو را جدا کرده و فیلتر را به کلیپ یا ناحیه خاصی اعمال کنید، یا فرکانس برش فیلتر را به صورت اتوماتیک تغییر دهید. این روش معمولا صدای نرم تری به همراه دارد. اگر گزینه‌های steep filter در نرم افزار شما موجود نیست، می توانید با زنجیره‌ای کردن چند فیلتر low‑cut به صورت متوالی، فیلترهایی با شیب تندتر بسازید.

با این حال، فیلترهای بالا گذر با یک هشدار همراه هستند: اگر فرکانس‌های پایین را به اندازه‌ای کاهش دهید که پاپ به طور کامل حذف شود، ممکن است صدای وکال هم نازک تر شود. بنابراین گزینه بهتر که البته وقت گیرتر است، زوم کردن روی p-pop است و کلیپ را درست قبل از پاپ جدا کنید. سپس، می توانید یک fade-in را به p-pop اضافه کنید. مدت زمان فیداین، شدت پاپ را تعیین می کند، بنابراین می توانید میزان دلخواه صدای “P” را به راحتی کنترل نمایید.

پاپ‌ها تنها مشکلات صوتی نیستند، صداهای آزاردهنده دیگری هم مانند نویزهای دهانی وجود دارند که به شکل ترنزینت‌های کوتاه و “کلیک مانند” شنیده می شوند. برای اصلاح این موارد، می توانید ابتدا روی بخش مورد نظر زوم کرده و ترنزینت‌ها را برش دهید. سپس، قسمت بعدی صدا را به gap منتقل کنید تا یک crossfade طبیعی ایجاد شود. اگر این روش کارساز نبود، می توانید بخشی از سیگنال اطراف gap را کپی کرده و آن را جایگزین کنید. در این حالت، باید دقت کنید که سیگنال جدید به طور یکپارچه با بخش حذف شده ترکیب شود، در غیر این صورت ممکن است باعث ایجاد یک قطعی یا تغییر ناخواسته در شروع یا پایان بخش شود.

چالش‌های داینامیک و تکنیک میکروفون در ضبط وکال

اگر تکنیک میکروفن KD Lang را داشته باشید، احتمال زیاد جملاتی در ضبط شما خواهند بود که صدای ضعیف تری نسبت به بقیه دارند. این ضعف به طور عمدی نیست، بلکه معمولا به خاطر داینامیک‌های طبیعی صدا رخ می دهد، مثلا به دلیل تکنیک نادرست میکروفن،‌ تمام شدن نفس یا عدم توانایی در خواندن یک نت با قدرت مشابه نت‌های دیگر.

بسیاری از افراد پیشنهاد می دهند که از کمپرسور استفاده کنید، اما اگر کمپرسور را اعمال نمایید،‌ بخش‌های کم صدا ممکن است تغییری نداشته باشند، در حالی که بخش‌های پر صدا به صورت فشرده و غیر طبیعی در می آیند. بنابراین، هر چند کمپرسور می تواند مفید باشد، بهتر است که ابتدا سطح وکال را، به طور دستی و جمله به جمله تنظیم کنید (منظور از جمله یک گروه از کلمات است)، تا سطح صدای یکنواخت تری قبل از استفاده از کمپرسور به دست بیاید. این کار به حفظ داینامیک‌های طبیعی تر کمک می کند. اگر بعدا بخواهید احساساتی را که در صدای اولیه نبوده، اضافه کنید (مثلا زمانی که آهنگ در قسمت خاص نرم تر می شود و شما نیاز دارید صدای خواننده هم نرم تر شود)، می توانید این کار را با استفاده از اتوماسیون سطح صدا انجام دهید.

 هشدار: وقتی این تکنیک مطرح می شود، برخی از کسانی که خود را متخصصان صدا می نامند، در انجمن‌ها اعتراض می کنند که این روش اشتباه است، زیرا “هیچ مهندس واقعی از نرمال سازی استفاده نمی کند.” اما بحث در اینجا این نیست که همه چیز را قفط برای بلند شدن نرمال کنیم،‌ هیچ قانونی وجود ندارد که بگوید باید همه چیز را به 0dBFS  نرمال سازی کنید. شما می توانید نرمال سازی را به هر سطحی که بخواهید انجام دهید. به عنوان مثال، اگر صدای خواننده ضعیف است اما بخشی از آن به دلیل داینامیک‌ها طبیعی است،‌ می توان آن را به سطحی مانند 3dB- نرمال سازی کرد تا با اوج‌های باقی مانده همخوانی داشته باشد.

بعلاوه، بسیاری از DAWها امکان نرمال سازی بر اساس RMS (یا حتی LUFS) را فراهم می کنند که در برخی مواقع می تواند گزینه بهتری باشد. به عنوان یک خواننده با تکنیک ثابت، ‌فاصله مناسب از میکروفن معمولا از ایجاد پیک‌های زیاد انرژی جلوگیری می کند و نتایج بهتری به دست می آید. همچنین، گاهی از اتوماسیون گین در کلیپ‌ها یا گین قبل از افکت‌ها برای متعادل سازی حجم کلیپ‌ها یا تقویت بخش‌هایی مانند انتهای یک نت استفاده می شود.

مزیت تکنیک نرمال سازی این است که بدون افزودن آرتیفکت‌های (artifacts) معمولی که با فشرده سازی همراه‌اند و بدون دخالت در داینامیک داخلی جملات، ‌حجم صدا را یکنواخت تر می کند. در نتیجه، صدا به طور طبیعی و در عین حال واضح تر به گوش می رسد. همچنین،‌ اگر بعدا در مرحله میکس تصمیم به استفاده از compression یا limiting بگیرید،‌ برای رسیدن به همان میزان بلندی صدای ادراک شده، به استفاده از آن‌ها کمتر از حد معمول نیاز خواهید داشت.

مزیت نرمال سازی جمله به جمله این است که می توانید بخش‌هایی را که بلافاصله بعد از نفس کشیدن قرار دارند،‌ از نرمال سازی جدا کنید تا نفس‌ها با بخش‌های دیگر تقویت نشوند. اگر نرم افزار شما به طور خودکار هنگام پردازش بخش‌های صوتی crossfades انجام دهد، می توانید normalization را حتی زمانی که مرز بخش‌ها با هم تداخل داشته باشد، انجام دهید. با این حال، قبل از انجام این ویرایش‌ها، حتما به مرزهای صدا گوش دهید تا از ایجاد هر گونه صدای اضافی یا انتقال ناخواسته اطمینان حاصل کنید. در صورت وجود مشکل،‌ باید بخش‌ها را جدا کرده و سپس آن‌ها را به طور نرم با crossfade به هم متصل کنید.

در نظر داشته باشید که شما می توانید نرمال سازی هر جمله را در نسخه‌های بالاتر از Melodyne Essential نیز انجام دهید. کافیست صدای مورد نظر را در Melodyne باز کنید و سپس الگوریتم Percussive را انتخاب کنید. در این حالت، بلوک‌های نمایشی نشان دهنده کلمات یا جملات فردی هستند. سپس ابزار Amplitude را انتخاب کنید تا بتوانید سطح صدا را تنظیم کنید.

برای تنظیم سطح صدا، روی هر بلوک کلیک کرده و آن را به سمت بالا بکشید تا سطح صدا افزایش یابد یا به سمت پایین بکشید تا کاهش یابد. این روش به شما کمک می کند تا یک خط صوتی یکنواخت یا سطوح صدای ثابت ایجاد کنید. همچنین فراموش نکنید که می توانید بلوک‌ها را تقسیم کنید تا کنترل بیشتری بر روی تنظیمات داشته باشید. به عنوان مثال،‌ ممکن است فقط انتهای یک کلمه باشد که نیاز به افزایش سطح صدا داشته باشد.

هنگام تنظیم سطوح صدا، به مشکلات احتمالی دقت کنید. به ویژه، از افزایش بیش از حد سطح صدا که ممکن است از محدوده مجاز فراتر رود، خودداری کنید. همچنین توجه داشته باشید که برخی از بخش‌های صوتی ممکن است شامل صدای نفس یا plosive باشند که نباید تقویت شوند. بنابراین، هنگام تنظیم سطح صدا، با دقت به تغییرات گوش دهید.

کنترل صدای De‑essing

در میکس‌های امروزی، وکال‌های شفاف و درخشان محبوبیت بیشتری پیدا کرده‌اند. اما این افزایش وضوح می تواند باعث برجسته شدن بیش از حد صداهای “س” و تیز و ناخوشایند شود. برای جلوگیری از این مشکل، استفاده از دی-اسر (De-Esser) در مراحل اولیه پردازش صدا می تواند تعادل لازم را حفظ کرده و بیش از حد تیز شدن این فرکانس‌ها جلوگیری کند.

de‑esser، در اصل یک کمپرسور است که فقط روی فرکانس‌های بالا کار می کند تا صدای تیز و آزاردهنده‌ی “س” و “ش” را متعادل کند. می توان از کمپرسور چند باندی یا اکولایزر داینامیک هم برای این کار استفاده کرد، اما de‑esser راه حل سریع تر و دقیق تر ارائه می دهد. جالب اینجاست که دی-اسر فقط برای کاهش صداهای خیلی تیز کاربرد ندارد، مثلا اگر بخشی از وکال حاوی صدای “ش” ناخوشایند باشد که فرکانس بالایی هم ندارد، می توان با تنظیم درست دی-اسر آن را بدون افت کیفیت وکال کنترل کرد.

de‑esserها معمولا قابلیتی دارند که اجازه می دهد فقط بخش‌هایی را که کاهش می یابند، بشنوید. این گزینه با نام‌هایی مثل listen’، ‘audition’ یا ‘side‑chain’مشخص می شود. برای تنظیم دقیق، ابتدا این قابلیت را فعال کنید و فرکانس را تغییر دهید تا محدوده‌ی دقیق صدای “س” را پیدا کنید. سپس میزان کاهش را تنظیم کنید تا بدون آسیب به وضوح وکال، صدای تیز “س” به تعادل برسد.

پس از غیر فعال کردن حالت “listen”، وکال را در کنار سایر ترک‌ها گوش دهید. گاهی حتی مقدار کمی از دی-اسینگ ممکن است بیش از حد به نظر برسد وقتی وکال در کل میکس پخش می شود. اگر احساس کردید که تاثیر آن زیاد شده و وضوح وکال کاهش یافته، مقدار کاهش دی-اسینگ را تنظیم کنید تا به تعادل برسید.

اگر احساس کردید که تنظیم de‑esser برای کاهش صدای “س” به اندازه کافی موثر نیست و باعث ایجاد صدای lispy یا از بین رفتن سایر بخش‌های روشن وکال می شود، یکی از گزینه‌ها این است که دو دی-اسر استفاده کنید. هر کدام از آنها به طور تدریجی مقدار کمی از صدای “esses” را کاهش می دهند. همچنین می توانید از اکولایزر داینامیک برای این کار استفاده کنید یا مانند روش کاهش نفس‌ها، صدای “S” را به ترک مجاور منتقل کنید. برای دقت بیشتر، می توانید صدای “S” را به یک ترک جداگانه کپی کرده، سپس قطبیت آن ترک را معکوس کنید. سپس فیدر آن ترک را به منفی بی نهایت (یعنی به طور کامل قطع) بیاورید و به تدریج سطح آن را افزایش دهید. وقتی صدای معکوس شده “S” با صدای اصلی ترکیب می شود، اثر Phase Cancellation به تدریج بیشتر می شود. (نکته‌ای که باید به آن توجه کنید این است که هر پردازش اضافی باید به هر دو ترک اعمال شود، بنابراین بهتر است این دو ترک را به یک گروه باس متصل کنید.)

اصلاح دقیق گام

تا این مرحله، وکال شما باید تمیزتر و با سطحی یکنواخت تر شنیده شود، و هر گونه آرتیفکت آزاردهنده‌ کنترل شده است – بدون اینکه از کیفیت طبیعی اجرای وکال کاسته شود. با این پایه مستحکم می توانید کار را روی فرآیندهای پیچیده تر، مانند تصحیح گام شروع کنید.

تصحیح pitch صدا می تواند باعث از بین رفتن ویژگی‌های جذاب وکال‌ها شود. هدف از تصحیح، ایجاد یک صدای کامل بود، چرا که صداها به طور طبیعی بسیار نزدیک به گام صحیح بودند. در ابتدا تصور می شد که تصحیح جزئی گام کافی است، اما در عمل این تصحیح باعث از بین رفتن تفاوت‌های ظریف در گام میان صداها شد، که جز ویژگی‌های جذاب وکال بود. این تجربه موجب شد که به دقت بیشتر ویژگی‌های pitch و تاثیر تصحیح آن بر کیفیت وکال‌ها توجه شود.

تصحیح، اگر به طور هدفمند و با دقت انجام شود، می تواند به شدت کیفیت وکال‌ها را بهبود بخشد بدون اینکه کسی متوجه شود که وکال‌ها اصلاح شده‌اند. وکال‌های تصحیح شده لزوما نباید صدای غیر طبیعی یا رباتیک داشته باشند.

برخی از نرم افزارهای تصحیح گام مانند Celemony Melodyne، Waves Tune، iZotope Nectar، Synchro Arts ReVoice Pro و البته Antares Auto-Tune، همگی عملکرد مشابهی دارند. بسیاری از DAWها نیز اکنون دارای قابلیت مشابهی هستند، از جمله Logic’s Flex Pitch و Cubase’s VariAudio و برخی دیگر نسخه‌ای از Melodyne را به همراه خود دارند. پس از اینکه این ابزارهای هوشمندانه وکال را تجزیه و تحلیل کردند، نت‌ها را به صورت گرافیکی نمایش می دهند. شما معمولا می توانید نت‌ها را به مقیاس خاص با اصلاحات looser یا tighter کوانتایز کنید، و معمولا قادر به اصلاح زمان بندی نیز خواهید بود، به علاوه مهم تر از همه، با اکثر نرم افزارهای تصحیح pitch، می توانید کوانتایز خودکار را خاموش کنید، و به جای آن، گام را به صورت دستی، با گوش خود اصلاح کنید.

تصحیح گام بهترین عملکرد را بر روی وکال‌هایی دارد که خام هستند و هیچ گونه پردازش اضافی روی آن‌ها اعمال نشده است. افکت‌های مدولاسیون و زمان محور می توانند باعث ایجاد اختلالات در تصحیح گام شوند، و در بدترین حالت آن را غیر ممکن می کنند. حتی EQهایی که فرکانس‌های بالا را تقویت می کنند می توانند شبیه سازی‌های بی پیچ ایجاد کنند که الگوریتم‌های تصحیح گام را اشتباه می گیرند. جدا از فرآیندهای DSP مبتنی بر سطح که قبلا ذکر شد، تنها پردازشی که برای استفاده در آوازها قبل از استفاده از تصحیح گام “ایمن” است، دی-اسینگ هست. اگر پردازنده تصحیح گام شما به عنوان یک پلاگین عمل می کند (مثلا iZotope’s Nectar) حتما آن را قبل از هر پردازشگر دیگری در زنجیره سیگنال قرار دهید. گاهی اوقات یک اکولایزر اصلاحی هدفمند، فقط برای کاهش رزونانس‌های ناخواسته ممکن است به الگوریتم‌های پردازشگر گام کمک کند تا بهتر نت را شناسایی کنند، اما این مورد بیشتر در منابعی مانند گیتار باس یا الکتریک صدق می کند.

برای دستیابی به تصحیح تن صدای طبیعی، مهم ترین اصل این است که ابتدا به دقت گوش دهید و فقط بخش‌هایی را اصلاح کنید که واقعا نیاز به تغییر دارند. اصلاح دستی به زمان و دقت بیشتری نیاز دارد، اما نتیجه‌ای طبیعی تر و بهتری ارائه می دهد. صدای انسان به طور طبیعی مانند الگوریتم‌های خودکار عمل نمی کند، بنابراین استفاده از حالت خودکار می تواند لطافت و پویایی وکال را از بین ببرد.

یکی از تکنیک‌های طبیعی سازی صدای گروه کر و وکال در سینتی سایزر‌ها، افزودن تغییرات جزئی و سریع در ارتفاع صدا در ابتدای عبارات است. خوانندگان معمولا به طور ناگهانی به یک نت دقیق نمی رسند،‌ بلکه تغییرات ظریفی در گام دارند که به طبیعی تر شدن صدا کمک می کند. از آنجا که تصحیح گام به طور خودکار این تغییرات را کاهش می دهد یا از بین می برد، ممکن است وکال نتیجه نهایی،‌ مصنوعی و غیر طبیعی به نظر برسد. بنابراین،‌ حفظ این تغییرات ظریف در نت‌هایی که حس پویایی و بیانگری وکال را تقویت می کنند، ضروری است.

کنترل ویبراتو برای صدایی متعادل و طبیعی

گاهی ویبراتو بیش از حد گسترش می یابد و از گام اصلی فاصله می گیرد،‌ که باعث می شود نوسانات آن غیر طبیعی به نظر برسد. در Melodyne، می توان با استفاده از ابزار جداسازی نوت این مشکل را برطرف کرد. نکته جالب این است که حتی در نسخه Essential این ابزار مخفی نیست – اگر نشانگر ماوس را کمی بالای نت ببرید،‌ به شکل یک خط عمودی با دو فلش ظاهر می شود و امکان تنظیم دقیق تر را فراهم می کند.

برای اصلاح نتی که ویبراتوی نامنظم دارد، ‌می توان از ابزار جداسازی نت استفاده کرد و هر چرخه ویبراتو را به بخش‌های جداگانه تقسیم کرد. پس از این کار،‌ نت‌ها ممکن است کمی تغییر گام داشته باشند، زیرا هر بخش براساس میانگین گام خود تنظیم می شود. تقسیم نت به بخش‌های کوچکتر، ‌میانگین گام را دقیق تر مشخص می کند. همچنین،‌ جدا کردن حروف صدادار از بی صداها می تواند عملکرد اصلاح گام را بهبود ببخشد،‌ زیرا حروف صدادار نقش اصلی در حمل گام دارند و این کار باعث نتایج دقیق تر می شود.

در نهایت،‌ می توان گام اصلی و تغییرات آن را تنظیم کرد. در تصویر اگر به آخرین بخش نت در سمت راست نگاه کنید،‌ می بینید که پس از برش،‌ Melodyne آن را به عنوان یک گام متفاوت تشخیص داده و نیم پرده بالاتر برده است. کافی است آن را به جای درست برگردانید تا ویبراتو طبیعی تر و یکنواخت تر شنیده شود.

در Melodyne Essential تا اینجا می توان پیش رفت، اما اگر از Melodyne Editor استفاده کنید، می توانید با ابزار Pitch Modulation میزان عمق ویبراتو را تنظیم کنید تا یکنواخت تر شود کنید (توجه کنید که دامنه تغییرات ویبراتو در هر چرخه یکسان به نظر می رسد). ممکن است در برخی قسمت‌ها ناپیوستگی‌های جزئی مشاهده کنید، اما به احتمال زیاد آنها را نخواهید شنید.

اگر یک نت فاقد ویبراتو باشد یا اصلاحات بیش از حد، تغییرات فرکانسی را بیش از اندازه هموار کرده باشند، می توان با استفاده از یک پلاگین ویبراتو حس پویاتر و طبیعی تری به آن اضافه کرد. برای این کار،‌ می توان افکت را مستقیما روی همان بخش کلیپ اعمال کرد، آن قسمت را جدا کرده و در یک ترک مستقل همراه با ویبراتو قرار داد، یا از اتوماسیون برای تنظیم شدت افکت یا فعال/غیر فعال کردن آن در لحظات مناسب استفاده کرد. حتی اگر پلاگین اختصاصی ویبراتو در دسترس نباشد،‌می توان با ترکیب افکت‌هایی مانند Chorus یا Flanger،‌ تاثیری مشابه ایجاد کرد و به نت‌ها عمق و حرکت بیشتری بخشید.

برای ایجاد ویبراتوی طبیعی با استفاده از Chorus یا Flanger،‌ فقط از یک صدای افکت استفاده کنید و تنظیمات بالانس را طوری قرار دهید که فقط صدای پردازش شده شنیده شود. عمق افکت را به حداقل برسانید (نیازی به عمق زیاد نیست) و نرخ افکت را برای تنظیم سرعت ویبراتو تنظیم کنید. اگر عمق افکت قابل اتوماسیون باشد، می توانید ویبراتو را به طور تدریجی وارد یا خارج کنید تا اثر طبیعی تری ایجاد شود. تنها نکته مهم این است که از اغراق در استفاده خودداری کنید، زیرا اگر زیاد شود، شنوندگان به راحتی متوجه می شوند که این ویبراتو مصنوعی است.