چگونه صدای زیر را با وضوح و کیفیت عالی ضبط کنیم؟
برای ضبط صدای زیر در اتاقی که کیفیت صدا خوب نیست، بهتر است فرد گوینده خیلی نزدیک به میکروفون قرار بگیرد. این کار کمک می‌کند صدای زیر به‌خوبی ضبط شود و نویزهای محیط کمتر شنیده شوند. همچنین استفاده از میکروفون حساس و کنترل شرایط اتاق باعث می‌شود صدای ضبط شده واضح‌تر و بهتر باشد.
برای ضبط صدای زیر در فاصله نزدیک، انتخاب میکروفون مناسب و محافظت از آن در برابر صداهایی که ممکن است از دهان تولید شود، اهمیت زیادی دارد.
میکروفون‌های کاندنسر مانند Audio-Technica AT2050 به دلیل حساسیت بالا و توانایی ضبط دقیق صداهای نرم، گزینه‌های مناسبی برای این کار هستند و همراه با پاپ‌فیلتر می‌توانند جلوی صدای ناگهانی هوا را بگیرند.
اما میکروفون‌های ریبون بسیار حساس‌تر بوده و باد ناگهانی هوا می‌تواند به راحتی به ریبون داخلی آسیب بزند. بنابراین، کار کردن در فاصله بسیار نزدیک با میکروفون ریبون بدون محافظت کافی ممکن است خطرناک باشد.
اگر قصد استفاده از میکروفون ریبون را دارید، حتماً از پاپ‌فیلتر استفاده کنید و مراقب باشید که باد ناگهانی وارد میکروفون نشود. همچنین، هنگام جابجایی میکروفون، دقت کنید تا به ریبون داخلی آسیب وارد نشود.
در مجموع، برای ضبط صدای آرام در فاصله نزدیک، میکروفون‌های کاندنسر با پاپ‌فیلتر معمولاً انتخاب ایمن‌تر و بهتر هستند.
زمانی که صدای نجوا از طریق پری‌امپ و کمپرسور UA 6176 عبور کرده و به دستگاه ضبط یا نرم‌افزار وارد می‌شود، معمولاً استفاده از لیمیتِر و کمپرسور دوم در مسیر سیگنال توصیه می‌شود.
لیمیتِر نقش محافظت از سطح خروجی در برابر پیک‌های ناگهانی را دارد و از ایجاد دیستورشن جلوگیری می‌کند. کمپرسور دوم نیز به کنترل دقیق‌تر دامنه دینامیکی و یکنواختی بیشتر سیگنال کمک می‌کند.
در خصوص تنظیمات زمان حمله (Attack)، بهتر است این زمان نه به قدری سریع باشد که صدای طبیعی زیر را قطع کند و نه آنقدر کند که پیک‌های ناگهانی به درستی کنترل نشوند. معمولاً بازه زمانی بین ۱۰ تا ۳۰ میلی‌ثانیه برای ضبط صدای زیر مناسب است، اما بهینه‌ترین حالت باید با توجه به شنیدن و تست‌های عملی تعیین شود.
زمان رهاسازی (Release) نیز باید به گونه‌ای تنظیم گردد که پس از پایان صدای زیر، کمپرسور به سرعت آزاد شود تا ماهیت طبیعی صدا حفظ شود.
پیشنهاد می‌شود در حال حاضر موضوعات مرتبط با کمپرسور را موقتا کنار گذاشته و اولویت را به بهبود تکنیک کار با میکروفون اختصاص دهید.
به طور طبیعی انتظار می‌رود صدای زیر بسیار نزدیک به گوش شنونده باشد، بنابراین استفاده از روش میکروفن‌گذاری نزدیک که مطرح کرده‌اید، کاملاً مناسب است. با این حال، صحبت کردن مستقیم در راستای محور میکروفون معمولاً باعث برجسته شدن بیش از حد صداهای مکانیکی گفتار مانند صدای حرکت لب، زبان و سایر نویزهای مشابه می‌شود.
بنابراین توصیه می‌شود که به جای صحبت مستقیم روبروی میکروفون، کمی مایل یا کنار میکروفون صحبت کنید. به عبارت دیگر، میکروفون را نزدیک گونه قرار دهید به طوری که مقابل دهان و در فاصله چند اینچی باشد. در این موقعیت احتمالاً نیازی به استفاده از پاپ‌شیلد نیست، اما در صورت امکان استفاده از آن توصیه می‌شود. اندازه پاپ‌شیلد معمولاً عامل محدودکننده در این حالت خواهد بود.
وقتی فاصله بسیار نزدیک باشد، می‌توانید از الگوی قطبی اومنی‌دایرکشنال (Omnidirectional) استفاده کنید، زیرا صدای محیط به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد. این کار از ایجاد تغییرات شدید در بیس ناشی از اثر نزدیکی جلوگیری می‌کند، مخصوصاً زمانی که گوینده فاصله‌اش را نسبت به میکروفون تغییر می‌دهد.
میکروفون‌های ریبون تحمل ضربه‌های شدید هوا به صورت مستقیم ندارند، اما صحبت کردن به صورت مایل یا کنار ریبون مشکلی ایجاد نمی‌کند. البته باید توجه داشت که استفاده نزدیک از میکروفون ریبون معمولی باعث افزایش قابل توجه بیس می‌شود.
می‌توانید این افزایش بیس ثابت را با اکولایزر جبران کنید، اما اگر گوینده نسبت به میکروفون حرکت کند، تغییرات بیس نیز متغیر خواهد بود که ممکن است مشکلاتی را به همراه داشته باشد.